Vandaag kan ik de hele wereld aan, je glimlachte naar mij..

Josje

Het was rond middernacht, ze zat op haar bed een vrouw zoals er zo velen rondlopen, niet knap, niet lelijk, een vrouw wiens jeugd voorbij was, een vrouw in de nazomer van haar leven. Ze keek om zich heen langzaam stond ze op en trok haar T-shirt uit gevolgd door haar spijkerbroek. Om bij de kast te komen moest ze voorbij de spiegel waarmee ze een haat liefde verhouding had in goede dagen stond ze er graag voor, naakt en tevreden over haar mooie ronde lichaam. In slechte dagen zag ze alleen de uitstulpingen vet rond haar onderbroekje en onder haar bh bandjes. Vannacht voelde ze en zag ze echter niets, ze was ijskoud van binnen en van buiten.

De wekker liep af met een irritant rinkelend geluid en met èèn welgemikte klap legde ze hem het zwijgen op, met haar hand zocht ze naar de warmte naast haar om weer te ontdekken dat die warmte er niet meer was, de warmte die ze ondanks al wat er gebeurd was toch miste, ze dook met haar hoofd onder het dekbed en kroop in foetushouding haar knieën opgetrokken onder haar kin bescherming zoeken tegen een alles overheersend verdriet. Langzaam zochten zoute tranen hun weg naar beneden, haar ogen prikten en haar wangen brandden.. Een zacht miauw achter de slaapkamerdeur zorgde ervoor dat ze opstond en naar beneden ging om de kat te verzorgen, ze keek naar buiten de tuin baadde in het zonlicht en de zonnebloemen tegen de achtermuur knikten haar vrolijk en vriendelijk toe, ze keek door de kamer en zag de volle asbakken, lege wijnflessen en nog meer rommel van de afgelopen weken alles overdekt met een laagje stof. De kat wreef zachtjes tegen haar onderbenen aan ze zuchtte ging zitten en pakte in èèn greep haar sigaretten ,aansteker en een asbak. Plotseling werd er gebeld ze keek op de klok, het was negen uur, ze bleef zitten hopende dat de onbekende bezoeker weg zou gaan. Na een paar minuten werd er weer gebeld lang weergalmde het geluid van de bel na in de hal, ze stond snel op en rende naar boven schoot in een oude spijkerbroek en dito shirt haalde even haar vingertoppen door haar weerbarstige korte grijze lokken en rende toen weer naar beneden. Voor de deur stond een aardig heer van rond de zestig jaar, grijs stekelhaar, een beetje te lang en te mager met een paar glinsterende pretoogjes achter ronde brillenglazen.

Jacob Bouma stond voor het raam van zijn seniorenwoning en keek naar buiten, eigenlijk keek hij naar het huis van de overburen. Het was niet zo dat Jacob het hele doen en laten van al zijn buurtgenoten in de gaten hield, het was hem alleen opgevallen dat er de afgelopen weken niemand meer naar binnen was gegaan of naar buiten was gekomen; de ietwat uitgezakte kale buurman niet maar ook zijn stevige grijs gelokte echtgenote niet, het enige levende wezen die elke morgen zijn rondgang door de tuin maakte was de kat. Ook was het hem opgevallen dat de zilvergrijze BMW van de buurman al een paar weken weg was en dat de damesfiets tegen de zijkant van het huis al een paar weken niet meer van zijn plaats was geweest. Jacob draaide zich om en liep naar de keuken om zijn ontbijt te maken, met een beker thee en een boterham met kaas liep hij naar buiten het was al lekker weer dus beloofde het weer een mooie dag te worden, hij schoof zijn bril op zijn voorhoofd zette zijn leesbril op het puntje van zijn neus en sloeg de krant open. De klok in de kamer sloeg een  keer het was half negen. Na een paar minuten sloeg Jacob de krant dicht en keek peinzend naar een paar mussen die ruzie maakten om een stukje brood, Plotseling stond hij op en liep weer naar het raam. Hij zag dat de anders altijd zo keurige tuin van de overburen er wat verwaarloosd bijlag; het gras groeide hoog en de ligusterheg vertoonde flinke uitschieters. Jacob ging naar de gang en trok zijn slippers aan daarna liep hij terug naar de kamer pakte zijn sleutels en even later trok hij de voordeur achter zich dicht. Hij liep naar het huis van de overburen aarzelde even en liep toen resoluut het pad op richting voordeur. Hij belde aan en keek naar de kat die zacht spinnend tegen zijn benen aanwreef toen er niet werd opengedaan had hij het idee om even door het raam naar binnen te kijken hij bedacht zich echter en drukte nogmaals op de bel. Dit keer werd er wel opengedaan door een vrouw. De vrouw des huizes zag Jacob; hij zag haar bleke gezicht en haar korte grijze haar, hij zag de roodomrande ogen en de rimpeltjes en lijnen, hij zag haar kreukelige niet al te schone kleren maar bovenal voelde hij een intens verdriet. Jacob schraapte zijn keel en stak zijn hand uit:” Goedemorgen ik ben Jacob Bouma uw overbuurman en aangezien ik u en uw man de laatste weken niet meer zag vond ik dat ik toch maar eens moest gaan kijken.” De vrouw keek hem aan en legde toen haar hand in de zijne: “ Josje Akkermans, fijn dat u zo bezorgd bent om het wel en wee van uw buren maar hier is alles prima”. Ze keek de man aan, iets te lang en iets te mager maar met een vriendelijk gezicht en een stevige handdruk. Josje vroeg zich af of ze de man moest uitnodigen voor een kopje koffie tot ze opeens aan de verschrikkelijk rommelige huiskamer dacht in een opwelling vroeg ze of Jacob rond de klok van elf uur een kopje koffie kwam drinken en Jacob nam de uitnodiging aan. Er werden nog een paar woorden gewisseld en toen liep Jacob het tuinpad af terug naar zijn eigen huis. Josje sloot de voordeur en keek op de klok het was half tien ze had nog anderhalf uur om en zich zelf en de kamer een beetje toonbaar te maken, vlug gooide ze de tuindeuren open en begon de rommel te verzamelen de zon stortte zich naar binnen en liet de zonnestralen spelen met de stofdeeltjes die op de meubels lagen, de frisse buitenlucht vermengde zich met de verschaalde lucht die in de kamer hing. Nadat Josje de meeste rommel verzameld had en de kamer met de hulp van een stofdoek en stofzuiger weer wat toonbaar had gemaakt ging ze snel naar boven om zich te douchen en aan te kleden. Gehurkt zat ze met nog vochtige haren en een groot badlaken om voor het eiken ladekastje in haar slaapkamer. Ze zocht in haar lingerielade naar schone lingerie. Lingerie kon je de degelijke bh’s en onderbroeken van Josje eigenlijk niet noemen en haar man had er wel eens opmerkingen over gemaakt maar die opmerking had Josje naast zich neergelegd evenals al die andere nare snerende opmerkingen over haar hele vrouw zijn. Het had er wel voor gezorgd dat haar zelfvertrouwen een flinke knauw had gekregen, dat wel en het had er ook voor gezorgd dat ze behoorlijk op weg was om troost te zoeken bij een fles wijn of iets anders waar alcohol inzat dat ook..Nadat ze een witte BH en dito onderbroek uit de la had geplukt kwam ze beetje stijfjes overeind, het badlaken gleed op de grond en Josje stond voor de spiegel, naakt met al haar volkomen en onvolkomenheden vlug pakte ze het badlaken van de grond sloeg het om zich heen en liep naar het bed om zich vervolgens in te smeren met bodylotion tegen de ouder wordende huid. Ze opende haar kleerkast en keek naar de mantelpakjes, japonnen en geruite broeken..ze keek naar de pumps, nette sandaaltjes en sportieve schoenen, heel even sloot ze haar ogen en dacht aan de zaken diners, de tennistoernooien en de golfpartijtjes toen gooide ze met een harde klap de kastdeur dicht en rende de zoldertrap op, op de zolderkamer stond een oude witten kast met daarin de kleding die ze droeg als haar man op zakenreis was ; spijkerrokken en broeken, rokken en broeken van ribfluweel, fijne shirts en blouses. Ze koos voor een blauwe verwassen spijkerrok en een ruimvallende blouse van lichtroze katoen met heel kleine donkerblauwe bloemetjes, haar blote voeten stak ze in makkelijk sandalen. Als sieraden twee zilveren oorringen, een beetje lippenstift, en wat parfum achter de oren.

Jacob stond in de badkamer en had zich net geschoren, nog wat aftershave op beide wangen en klaar was kees.. Een beetje besluiteloos keek hij naar zijn in donkerrood gestoken lange benen, zou hij zich nog omkleden? Zijn linnen broek was ietwat verkreukt maar daar hield hij wel van. Beetje casual en niet dat keurige gestreken en gesteven zijn zachtgele poloshirt was ook schoon; verhip hij was ook geen jonge puber meer op weg naar zijn eerste afspraakje! Hij was gewoon een ouwe vent die koffie ging drinken bij de overbuurvrouw zelfs zijn slippers hield hij aan.

Weer beneden gekomen liep naar het dressoir en pakte een klein zilveren fotolijstje op met daarin een foto van een mooie vrouw met een bos donkere krullen met hier en daar een streepje grijs, donkere ogen en een stralende, gulle lach. Haar ogen lachten hem en en het leek of ze zeiden:” Wordt weer gelukkig Jacob”! Het was een foto van zijn – een paar jaar geleden overleden- vrouw. Voorzichtig streek hij met zijn wijsvinger over de foto en fluisterde: “ Jij bent en blijft mijn allerliefste lief”. Een traan druppelde  langzaam langs zijn wang naar beneden . Nog een minuut of tien te gaan voor het koffietijd was. Jacob liep naar buiten om nog even van de zon te genieten

De klok sloeg elf zware slagen een beetje ingedut schrok Jacob wakker even bleef hij zitten en bedacht toen dat hij was uitgenodigd op de koffie. Jacob liep weer naar het huis van de overburen en drukte op de koperen bel, in zijn hand een klein bosje bloemen uit eigen tuin. De zachte subtiele geur van de tere pastelkleurige lathyrus in combinatie met de zwaardere geur van de lelietjes van dalen zweefde om hem heen. Josje opende de deur en liet Jacob binnen, ze bedankte hem voor het tuiltje bloemen en liep voor hem uit de kamer binnen waar de tuindeuren uitnodigend opstonden, een kamer met zware donker eiken meubelen en als blikvanger een grote breedbeeldtelevisie. Josje liep door naar terras waar een duur uitziende “lounge”set stond zoals je wel ziet in reclameblaadjes van tuincentra, voor Jacob uit liep ze naar het achterste gedeelte van de tuin waar in een beschut stukje omlijst door een aantal coniferen, bijna aan het oog onttrokken een gezellig zitje stond ; een oude schommelbank, twee goedkope kunststof tuinstoelen en een rond tafeltje alles voorzien van fleurige kussens en dito kleedje. Ze gebaarde Jacob te gaan zitten en liep toen terug naar het huis om even later terug te keren met een dienblad met daarop een thermoskan, twee bekers, melk en suiker en een pak stroopwafels. Na de koffie ingeschonken te hebben ging Josje ook zitten schopte haar sandalen uit en liet haar voeten genieten van het koele gras. Jacob keek naar haar voeten, licht gebruind een beetje eelt op de hiel en kortgeknipte lichtroze gelakt nagels.

Een moment van stilte viel.. ieder met de gedachten ergens anders..

Jacob keek even opzij en zag dat Josje haar ogen gesloten had, haar hoofd lag losjes tegen de kussens van de tuinstoel en de zon kleurde haar grijze haren zilver. Haar handen lagen losjes op haar schoot, ietwat gebruinde handen met korte vierkant gevijlde nagels lichtrose gelakt en een smalle zilveren ring om haar linkerring vinger, hij merkte op dat ze geen trouwring droeg. Josje opende haar ogen en kwam een beetje moeizaam overeind ze vulde de koffiebekers sloeg haar benen over elkaar en keek Jacob aan: “ Daar zitten we nu, twee overburen die eigenlijk maar heel weinig van elkaar weten ” Meteen daarna begonnen ze allebei te praten. Lachend legde Jacob zijn hand op die van Josje en even heel even verstrengelden hun vingers zich in elkaar. Daarna liet Jacob haar hand los en begon te vertellen: “Mijn naam is dus Jacob, Jacob Bouma, ik ben tweeënzestig jaar, sinds zes jaar weduwnaar. Ben altijd werkzaam geweest als wegenbouwer en sinds een half jaar met vervroegd pensioen. Hij speelde even met de twee trouwringen om de ringvinger van zijn linkerhand en keek Josje aan: “Nu mag jij je doopceel lichten”. Josje lachte even en haalde uit de zak van haar spijkerrok een pakje sigaretten en een aansteker, ze stak een sigaret op inhaleerde diep en blies de rook in kringetjes uit. “ Ik ben zo uitgepraat”. Deze korte zin werd gevolgd door weer een korte ,lach waarin bitterheid en verdriet klonk. Even was het stil en tersluiks veegde Josje een enkele traan weg die langzaam zijn weg naar beneden zocht. Een witte schone herenzakdoek werd in haar handen gedrukt en Josje veegde haar wangen droog waar de tranen nu rijkelijk over vloeiden. Haar sigaret werd uit haar vingers genomen en een beker koffie werd zachtjes voor haar neergezet. Een warme hand werd over de hare gelegd en langzaam kwam er een zekere rust over haar. Met een beverig lachje stopte ze zakdoek in de zak van haar spijkerrok : “Die gaat eerst in de wasmachine.” Toen nam ze een slokje koffie en vertelde haar verhaal: “Mijn naam is dus Josje, Josje Akkermans, ik ben negenenvijftig jaar, huisvrouw geen kinderen en zit in het begin van een echtscheidingsprocedure. Akkermans is trouwens mijn meisjesnaam. Mijn man heeft mij verlaten voor een dame die in zijn bedrijf werkt, jong, blond en rondborstig , het lijkt net een slechte roman met een tragische heldin die in de herfst van haar leven aan de kant gezet voor een jong en groen blaadje maar helaas is het echt zo.” Ze keek Jacob aan: en jij? Jij bent al een aantal jaren weduwnaar, wil je erover praten of vraag ik dan te veel?” Jacob keek haar aan en nam een slok koffie: “ Mijn vrouw Letty is een aantal jaren geleden overleden aan kanker het was een kortstondige maar hevige ziekte en voordat ze echt pijn zou gaan lijden is ze overleden.” Nu was het Josje die zijn handen pakte en ze stevig vasthield “Je mist haar nog elke dag hé”? Jacob zuchtte diep en knikte: “Ze was mijn liefde, mijn alles en dan ineens ben je het dierbaarste in je leven kwijt. Je leven lijkt op een stuk drijfzand waar je niet uit komt, ondanks de reikende handen van je kinderen en kleinkind. Josje keek hem aan: ”Je mist haar heel erg hé?” Jacob knikte: “Er waren dagen dat ik het liefst de hele dag in bed bleef liggen, zodat ik de stilte en eenzaamheid alleen op die plek voelde en niet door heel het huis. Toen mijn dochter er achter kwam dat het zo met mij gesteld was is ze tijdelijk bij mij komen wonen en heeft dat geleidelijk afgebouwd tot het met mij weer wat beter ging. Ik heb de draad van mijn leven weer opgepakt maar ik voel het gemis elke dag, Letty was zo’n warm en open mens.” Jacob keek op zijn horloge en stond op:”Ik heb een afspraak met mijn kleindochter en ik wil nog een hapje eten voor ik ga”. Josje stond ook op en pakte Jacobs handen:”Ik ben blij dat ik kennis met je heb gemaakt en ik hoop dat we nog een keer samen zullen koffiedrinken”. Jacob bracht de beide handen van Josje naar zijn lippen en drukte er een lichte kus op:” Dat zal zeker gebeuren lieve dame”. Samen liepen ze over het gazon naar het tuinhek. Na nog een kort woordje ter afscheid liep Josje langzaam door de tuin terug naar haar plekje. Haar ogen registreerden de eens zo keurige borders, nu vol onkruid en het lange gras streek langs haar benen. Ze bukte zich en trok een handvol gras los wat ze vervolgens weggooide, snel liep ze naar binnen en naar boven waar ze haar rok verruilde voor een korte broek en haar blouse voor en t-shirt daarna liep ze naar het schuurtje waar al het tuingereedschap stond en haalde vervolgens de electrische grasmachine uit de schuur. Op haar hoofd had ze een breed gerande strooien hoed. Ze zette de grasmachine aan en begon aan de eerste baan, gestaag maaide ze door baan na baan en langzaam maar zeker veranderde het rommelige grasveld in een groen en glad biljartlaken.

Een zilvergrijze auto draaide langzaam het tuinhek in en de man achter het stuur keek met een zekere minachting naar de vrouw achter de grasmaaier hij zag haar bezwete gezicht en de vochtplekken die op haar t-shirt zaten. Hij trok even zijn neus op alsof hij haar transpiratielucht kon ruiken toen stapte hij uit de auto, maakte de kofferdeksel op en haalde er drie dure kalfsleren koffers uit die hij achter de auto liet staan vervolgens trok hij zijn colbertje recht en liep naar de vrouw die hem op dat moment zag en als verstijfd bleef staan. De man stak zijn armen uit en omhelsde de vrouw vluchtig: ”Dag Jos, ik wilde eigenlijk even met je praten”. Hij keek naar de pas gemaaide banen: ”Kindje toch, dat is geen werk voor jou, had toch een afspraak gemaakt met de tuinman”. Hij gebaarde naar de lounge set op het grote terras: “Zullen we even gaan zitten”? Josje volgde haar (ex)-man- ja hij was het dus- naar het terras waar ze beiden plaats namen. Ralf van der Sloot haalde een sigaar uit zijn borstzak en hield er een aansteker bij, na een flinke trek gevolgd door een nog flinkere hoestbui nam hij het woord: “Jos, ik zal meteen de koe bij de hoorns pakken, ik mis je, ik mis alles hier.” Even was het stil en dacht Ralf aan zijn rondborstige, mollige vriendin, haar kleine flatje, waar het altijd vol was met natte lingerie, giebelende vriendinnen en de ene na de andere soap op televisie. Hij miste de luxe van zijn oude leven, het lekkere eten wat er altijd op tafel kwam , niet te vergelijken met wat zijn vriendin brouwde, hij miste ook de degelijke netheid van zijn vrouw. Dit alles had hem doen besluiten om terug te gaan. Hij keek Josje aan die haar hoed had afgezet en haar ogen gericht hield op een klein kevertje dat aarzelend zijn weg zocht naar een veilig heenkomen ergens tussen de tegels van het terras. Ralf schraapte zijn keel maar voor dat hij verder kon gaan met zijn verhaal stak Josje haar hand omhoog om hem het zwijgen op te leggen. Ze draaide zich om en keek hem recht in de ogen: “Als ik het goed begrijp, wil je dus gewoon teruggekomen, doen alsof er niets is gebeurd en gewoon de bekende draad weer oppakken?” Gewoon doorgaan met je golfpartijtjes, dineetjes en een vrouw die altijd klaarstaat met op de achtergrond misschien een paar vriendinnen voor de pleziertjes, waar ik niet goed genoeg meer voor ben”? Josje hapte naar adem en haar ogen spraken boekdelen. Ralf boog zich naar voren en legde een hand op haar knie die meteen werd weggeduwd. Ralf leunde naar achteren en kneep zijn ogen even bij elkaar. Tersluiks nam hij Jos op,dit werd niet zo makkelijk als hij gedacht had. Hij had eerlijk gezegd een heel timide vrouw verwacht bang voor de toekomst, bang om het luxe leventje op te geven want een scheiding was toch altijd een sprong in iets waarvan je niet wist wat er boven je hoof hing en Jos was niet zo,n springer die hield meer van zekerheid. Inmiddels was Josje opgestaan :”Ralf, ik wil dat je gaat, mijn advocaat neemt contact op met jouw advocaat en de scheiding gaat gewoon door, ik kan en wil niet meer met je samenleven.! Inmiddels was Ralf ook opgestaan hij pakte een zakdoek uit zijn broekzak en veegde zich over het voorhoofd. Hij stond op en keek Jos aan: “Dit is nog steeds mijn huis, jij bent nog steeds mijn vrouw en ik kom gewoon terug”. Terwijl ik mijn koffers naar binnen breng ga jij je opfrissen en dan gaan we samen een hapje eten in de golfclub”. Ik heb onze vrienden en kennissen min of meer al laten weten dat we weer bij elkaar zijn”. Hij lachte en tikte Josje even tegen de billen waarna hij richting de auto liep om vervolgens Jos toe te roepen dat ze even moest helpen met zijn koffers. Josje liep achter hem aan opende het kofferdeksel pakte een van de koffers tilde hem terug in de kofferbak gevolgd door de tweede koffer. Ralf die inmiddels de eerste koffer bij de voordeur had gezet kwam terug gelopen en zag nog net hoe Jos de laatste koffer in de kofferbak gooide. Hij liep naar haar toe en keek haar aan: “Sorry kindje, ik ben misschien te snel geweest en ik begrijp dat je na al die weken van alleen zijn er aan moet wennen dat ik weer thuis kom.” Ik zoek voor een paar dagen een hotelletje en dan kom ik het weekend weer voorgoed thuis”. “Vindt je dat een goed plan”? Hij wilde een kus op Jos haar wang drukken maar Josje weerde hem af. Ze liep naar de voordeur tilde de andere koffer op liep terug naar de auto en slingerde de koffer de kofferbak in waarna ze de klep met een harde klap dichtgooide: “nogmaals, ik wil niet meer met je samenleven.”

Zonder hem nog een blik waardig te keuren liep ze de tuin in en verdween om de hoek van het huis. Ralf hapte naar adem, sprong in zijn auto en reed met gierende banden weg. Josje zat trillend op het puntje van de bank van de luxe loungeset en probeerde door rustig door te ademen een aanval van hyperventilatie te voorkomen. Nadat ze weer wat rustiger was geworden liep ze naar het beschutte hoekje van de tuin, schonk zichzelf een flinke beker zwarte koffie in stak een sigaret op en inhaleerde diep voor ze de rook in kringetjes uitblies. Dat het nu menens was had ze wel gemerkt aan de manier waarop Ralf weg was gereden en dat hij haar het heel moeilijk zou gaan maken was een ding wat zeker was. Ze keek naar het gemaaide gras en zag dat ze nog maar een paar banen te gaan had, Ze stond op liep naar de grasmaaier en begon de laatste banen te maaien. Af en toe een verdwaalde traan wegvegend..

Het maaien van het gras gaf haar toch een zekere rust en toen ze de grasmaaier had schoongeveegd en het gras op een hoop in een hoekje van de tuin had gegooid ging ze naar binnen. Even aarzelde ze bij de tuindeuren, maar toen besloot ze om alles dicht en op slot te doen. De voordeur en achterdeur op de nachtknip en alle ramen beneden dicht. Daarna liep ze naar boven om zich te douchen en om te kleden. Terwijl het warme water als een waterval over haar heen viel overdacht ze haar situatie. Ze moest haar plan trekken voor de toekomst, want Ralf zou alles op alles zetten om haar het leven de komende tijd zo zuur mogelijk te maken en wie weet hoe lang nog daarna. Ze pakte de shampoo en begon haar haar te wassen en meteen haar hoofdhuid te masseren, daarna pakte ze haar douchespons en de fles douchecrème en zeepte zich helemaal in. Lang bleef ze onder de douche staan en zag hoe haar verleden langzaam met het water en vlokken schuim wegspoelde. Tranen stroomden over haar wangen, tranen die een werden met het water. Langzaam maar zeker kwam ze tot bedaren. Ze draaide de kraan uit hulde zich in een groot donzig badlaken en liep naar beneden , vochtige voetstappen achterlatend.

Voor de tuindeuren bleef ze staan en keek de schemerachtige avond in, zag vogel in de boom zich donzig rond maken, ingedoken in slaap vallen. Ze keek op toen de brievenbus rammelde en liep naar de gang om een briefje op te rapen, een kattenbelletje met de volgende tekst: " zin in pizza en een glas wijn? kom dan rond 20.00 uur naar de overkant".

Glimlachend liep Josje naar boven om zich aan te kleden.

Copyright en foto  Charlotte